Francis Bacon
(1909-1992)
Het werk van de Iers/Britse schilder Francis Bacon wordt vaak tot het expressionisme gerekend, maar toont ook raakvlakken met het surrealisme. Bacon noemde zichzelf een ‘persoonlijk realist’; hij schilderde zijn ervaringen en waarnemingen op een manier zoals hij die in zijn hoofd wilde rangschikken. Bacon’s carrière verliep uiterst moeizaam, zijn doorbraak kwam pas in 1944 met het werk ‘Three Studies for Figures at the Base of a Crucifixion’. Na de Tweede Wereldoorlog vond Bacon’s werk zijn plek binnen de vernieuwende schilderkunst, met sleutelwoorden als experimenteel, dynamisch en psychologisch. Typerend voor Bacon’s werk zijn de vervormde gezichten en lichamen; zijn manier om niet zozeer de buitenkant maar juist de binnenkant van de mens uit te beelden.